W terapii biorezonansowej pod nazwą BICOM (Bio-Communication) wykorzystuje się istniejące w organizmie człowieka i wokół niego drgania elektromagnetyczne (biosy gnały), które są nadrzędne do procesów biochemicznych i nimi sterują. W organizmie występują drgania fizjologiczne (harmoniczne) oraz patologiczne (dysharmoniczne), zakłócające, wywołane np. alergenami, infekcjami, niewyleczonymi chorobami, obciążeniami organizmu. Sumę tych drgań określa się mianem drgań własnych pacjenta.

Spektrum tych drgań rozciąga się od ekstremalnie długich po bardzo krótkie. Ponieważ drgania własne organizmu mają naturę elektromagnetyczną można je wychwycić z powierzchni skóry jak i z tkanek oraz narządów za pomocą specjalnych elektrod, którymi dysponuje bioterapeuta i przewodem doprowadzić do urządzenia terapeutycznego (podobnie jak w zapisie EKG czy wykresie EEG). Drgania z urządzenia są przekazywane z powrotem do organizmu pacjenta, przy czym częstotliwości harmoniczne są sprzęgane dodatnio a dysharmoniczne ujemnie. Działanie terapeutyczne przebiega w samym organizmie pacjenta.

Elektromagnetyczne pole pacjenta reaguje natychmiast na dokładnie dopasowany sygnał terapeutyczny i z kolei przekazuje do urządzenia BICOM zmieniony wzorzec drgań. Proces ten ciągle się powtarza w ułamkach sekund. W ten sposób patologiczne sygnały są w organizmie redukowane a w efekcie terapii wygaszane natomiast fizjologiczne wzmacniane. Na skutek poprawy biofizykalnego stanu energetycznego pacjenta dochodzi do normalizacji i wyleczenia